The Oxford Book of Latin Verse Part 14

Sed moraris, abit dies, prodeas noua nupta.

Prodeas noua nupta, si iam uidetur, et audias nostra uerba. uiden? faces Aureas quatiunt comas: prodeas noua nupta.

Non tuus leuis in mala deditus uir adultera, probra turpia persequens, A tuis teneris uolet secubare papillis.

Lenta qui uelut adsitas uitis implicat arbores, implicabitur in tuum Complexum. sed abit dies: prodeas noua nupta.

Quae tuo ueniunt hero, quanta gaudia, quae uaga nocte, quae medio die Gaudeat. sed abit dies: prodeas noua nupta.

Tollite, O pueri, faces: flammeum uideo uenire.

ite concinite in modum 'Io Hymen Hymenaee io, io Hymen Hymenaee.'

Nupta, tu quoque quae tuus uir petet caue ne neges, ni pet.i.tum aliunde eat.

Io Hymen Hymenaee io io Hymen Hymenaee.

En tibi domus ut potens et beata uiri tui.

quae tibi sine seruiat (Io Hymen Hymenaee io, io Hymen Hymenaee)

Vsque dum tremulum mouens cana tempus anilitas omnia omnibus annuit.

Io Hymen Hymenaee io, io Hymen Hymenaee.

Transfer omine c.u.m bono limen aureolos pedes, rasilemque subi forem.

Io Hymen Hymenaee io, io Hymen Hymenaee.

Aspice unus ut accubans uir tuus Tyrio in toro, totus immineat tibi.

Io Hymen Hymenaee io, io Hymen Hymenaee.

Illi non minus ac tibi pectore uritur intimo flamma, sed penite magis Io Hymen Hymenaee io, io Hymen Hymenaee.

Mitte brachiolum teres, praetextate, puellulae.

iam cubile adeat uiri.

Io Hymen Hymenaee io, io Hymen Hymenaee.

Vos bonae senibus uiris cognitae bene feminae, collocate puellulam.

Io Hymen Hymenaee io, io Hymen Hymenaee.

Iam licet uenias, marite.

uxor in thalamo tibi est, ore floridulo nitens Alba parthenice uelut luteumue papauer.

At, marite, ita me iuuent caelites, nihilo minus pulcer es, neque te Venus Neglegit. sed abit dies perge, ne remorare.

Non diu remoratus es.

iam uenis. bona te Venus iuuerit, quoniam palam Quae cupis capis et bonum non abscondis amorem.

Ille pulueris Africei siderumque micantium subducat numerum prius, Qui uostri numerare uolt multa milia ludei.

Ludite ut lubet et breui liberos date. non decet tam uetus sine liberis Nomen esse, sed indidem semper ingenerari.

Torquatus uolo paruulus matris e gremio suae porrigens teneras ma.n.u.s, Dulce rideat ad patrem semihiante labello.

Sit suo similis patri Manlio et facile inscieis noscitetur ab omnibus: Sic pudicitiam suo matris indicet ore.

Talis illius a bona matre laus genus approbet, qualis unica ab optima Matre Telemacho manet fama Penelopeo.

Claudite ostia uirgines.

lusimus satis. at bonei coniuges, bene uiuite et Munere a.s.sidue ualentem exercete iuuentam.

_78. To Cornelius Nepos: A Dedication_

QVOI dono lepidum nouum libellum arido modo pumice expolitum?

Corneli, tibi: namque tu solebas meas esse aliquid putare nugas; iam tum c.u.m ausus es unus Italorum omne aeuum tribus explicare cartis doctis, Iuppiter, et laboriosis.

quare habe tibi quidquid hoc libelli qualec.u.mque; quod, o patrona uirgo, plus uno maneat perenne saeclo.

_79. To Veranius: A Welcome Home_

VERANI, omnibus e meis amicis antistans mihi milibus trecentis, uenistine domum ad tuos Penates fratresque unanimos anumque matrem?

uenisti. o mihi nuntii beati!

uisam te incolumem audiamque Hiberum narrantem loca, facta, nationes, ut mos est tuus, applicansque collum iucundum os oculosque suauiabor.

o quantum est hominum beatiorum, quid me laetius est beatiusue?

_80. A Letter to Caecilius_

POETAE tenero, meo sodali, uelim Caecilio, papyre, dicas Veronam ueniat, Noui relinquens Comi moenia Lariumque litus.

nam quasdam uolo cogitationes amici accipiat sui meique, quare si sapiet uiam uorabit, quamuis candida milies puella euntem reuocet, ma.n.u.sque collo ambas iniciens roget morari.

quae nunc, si mihi uera nuntiantur, illum deperit impotente amore.

nam quo tempore legit incohatam Dindymi dominam, ex eo misellae ignes interiorem edunt medullam.

ignosco tibi, Sapphica puella musa doctior; est enim uenuste magna Caecilio incohata mater.

_81. Farewell to Bithynia_

IAM uer egelidos refert tepores, iam caeli furor aequinoctialis iucundis Zephyri silescit aureis.

linquantur Phrygii, Catulle, campi Nicaeaeque ager uber aestuosae: ad claras Asiae uolemus urbes.

iam mens praetrepidans auet uagari, iam laeti studio pedes uigesc.u.n.t.

o dulces comitum ualete coetus, longe quos simul a domo profectos diuersae uariae uiae reportant.

_82. Home-coming to Sirmio_

PAENE insularum, Sirmio, insularumque ocelle, quasc.u.mque in liquentibus stagnis marique uasto fert uterque Neptunus; quam te libenter quamque laetus inuiso, uix mi ipse credens Thuniam atque Bithunos liquisse campos et uidere te in tuto.

o quid solutis est beatius curis, c.u.m mens onus reponit, ac peregrino labore fessi uenimus larem ad nostrum, desideratoque acquiescimus lecto?

hoc est quod unum est pro laboribus tantis.

salue, o uenusta Sirmio, atque hero gaude; gaudete uosque, o Lydiae lacus undae; ridete quidquid est domi cachinnorum.

_83. The tender Love of Acme and Septimius_