The Oxford Book of Latin Verse Part 25

AEQVAM memento rebus in arduis seruare mentem, non secus in bonis ab insolenti temperatam laet.i.tia, moriture Delli,

seu maestus omni tempore uixeris seu te in remoto gramine per dies festos reclinatum bearis interiore nota Falerni.

quo pinus ingens albaque populus umbram hospitalem consociare amant ramis? quid obliquo laborat lympha fugax trepidare riuo?

huc uina et unguenta et nimium breuis flores amoenae ferre iube rosae, dum res et aetas et sororum fila trium patiuntur atra.

cedes coemptis saltibus et domo uillaque flauos quam Tiberis lauit, cedes et exstructis in altum diuitiis potietur heres.

diuesne prisco natus ab Inacho nil interest an pauper et infima de gente sub diuo moreris: uictima nil miserantis Orci.

omnes eodem cogimur, omnium uersatur urna serius ocius sors exitura et nos in aeternum exsilium inpositura c.u.mbae.

_147. Pindar_

PINDARVM quisquis studet aemulari, Iulle, ceratis ope Daedalea nit.i.tur pennis uitreo daturus nomina ponto.

monte decurrens uelut amnis, imbres quem super notas aluere ripas, feruet inmensusque ruit profundo Pindarus ore,

laurea donandus Apollinari, seu per audacis noua dithyrambos uerba deuoluit numerisque fertur lege solutis,

seu deos regesque canit deorum sanguen et per quos cecidere iusta morte Centauri, cecidit tremendae flamma Chimaerae,

siue quos Elea domum reducit palma caelestis pugilemue equomue dicit et centum potiore signis munere donat,

flebili sponsae iuuenemue raptum plorat et uiris animumque moresque aureos educit in astra nigroque inuidet Orco.

multa Dircaeum leuat aura cycnum, tendit, Antoni, quotiens in altos nubium tractus: ego apis Matinae more modoque

grata carpentis thyma per laborem plurimum circa nemus uuidique Tiburis ripas operosa paruos carmina fingo.

concines maiore poeta plectro Caesarem, quandoque trahet ferocis per sacrum cliuom merita decorus fronde Sygambros;

quo nihil maius meliusue terris fata donauere bonique diui nec dabunt, quamuis redeant in aurum tempora prisc.u.m.

concines laetosque dies et Vrbis public.u.m ludum super inpetrato fortis Augusti reditu forumque litibus...o...b..u.m.

tum meae, siquid loquar audiendum, uocis accedet bona pars et 'o sol pulcer, o laudande!' canam recepto Caesare felix.

terque, dum procedit, 'io triumphe,'

non semel dicemus, 'io triumphe'

ciuitas omnis dabimusque diuis tura benignis.

te decem tauri totidemque uaccae, me tener soluet uitulus, relicta matre qui largis iuuenescit herbis in mea uota,

fronte curuatos imitatus ignis tertium lunae referentis ortum, qua notam duxit, niueus uideri, cetera fuluos.

_148. The Daughters of Danaus_

MERCVRI, nam te docilis magistro mouit Amphion lapides canendo, tuque, testudo, resonare septem callida neruis,

nec loquax olim neque grata. nunc et diuitum mensis et amica templis, dic modos, Lyde quibus obstinatas adplicet auris,

quae uelut latis equa trima campis ludit exsultim metuitque tangi nuptiarum expers et adhuc proteruo cruda marito.

tu potes tigris comitesque siluas ducere et riuos celeris morari; cessit immanis tibi blandienti ianitor aulae

Cerberus, quamuis furiale centum muniant angues caput eius atque spiritus taeter saniesque manet ore trilingui;

quin et Ixion t.i.tyosque uoltu risit inuito, stet.i.t urna paulum sicca, dum grato Danai puellas carmine mulces.

audiat Lyde scelus atque notas uirginum poenas et inane lymphae dolium fundo pereuntis imo seraque fata,

quae manent culpas etiam sub Orco.

inpiae nam (quid potuere maius?), inpiae sponsos potuere duro perdere ferro.

una de multis face nuptiali digna periurum fuit in parentem splendide mendax et in omne uirgo n.o.bilis aeuom,

'surge,' quae dixit iuueni marito, 'surge, ne longus tibi somnus unde non times detur; socerum et scelestas falle sorores;

quae uelut nactae uitulos leaenae singulos, eheu, lacerant: ego illis mollior nec te feriam neque intra claustra tenebo.

me pater saeuis oneret catenis, quod uiro clemens misero peperci, me uel extremos Numidarum in agros cla.s.se releget:

i pedes quo te rapiunt et aurae, dum fauet nox et Venus, i secundo omine et nostri memorem sepulcro scalpe querelam.'

_149. To Vergil: on the Death of Quintilius_

QVIS desiderio sit pudor aut modus tam cari capitis? praecipe lugubris cantus, Melpomene, cui liquidam pater uocem c.u.m cithara dedit.

ergo Quintilium perpetuos sopor urget? cui Pudor et Iust.i.tiae soror, incorrupta Fides, nudaque Veritas quando ullum inueniet parem?

multis ille bonis flebilis occidit, nulli flebilior quam tibi, Vergili.

tu frustra pius heu non ita creditum poscis Quintilium deos.

quid? si Threicio blandius Orpheo auditam moderere arboribus fidem, num uanae redeat sanguis imagini, quam uirga semel horrida

non lenis precibus fata recludere nigro conpulerit Mercurius gregi?

durum: sed leuius fit patientia quidquid corrigere est nefas.

_150. Beatus unicis Sabinis_

NON ebur neque aureum mea renidet in domo lacunar, non trabes Hymettiae premunt columnas ultima recisas

Africa, neque Attali ignotus heres regiam occupaui, nec Laconicas mihi trahunt honestae purpuras clientae.