Dream Slaughters 13 Confirmed

Dalaw.a.n.g lasing ang naglalakad pauwi. Literally, it was Apprentice and I. To make it clearly, we're not drunk. Nagmukha lamang kaming lasing dahil tinamaan sa isa't isa. Nope, I mean, we are just overjoyed by the celebration of the town. Sa sobrang saya, ang kaligayan na naipon ay umapaw na. Kaya wala na kaming ginawa kundi ang tumawa.

Pagkatapos ng sayawan umuwi na kami. Nagkukwentuhan kami habang naglalakad sa walang taong daan. Gabi na kaya madilim na ang paligid. Salamat na lang sa malaking buwan na nagpapilaw nito. Salamat rin sa mga alitaptap na nagsasayaw sa hangin na itinuturo ang daan. Tumatawa kami at nagkakantahan.

"And I can't believe it. Sino ba ang mag-aakala na ikaw pala ang nakatapak sa paa niya," Apprentice laughed.

"Hey, may kasalanan rin siya. Eh pareho namang kanan ang paa niya," tawa ko.

Aries followed us behind. Nang makalayo-layo na kami sa bayan pumalakpak uli ng dalaw.a.n.g beses si Apprentice. Nagkaroon ng liwanag sa paligid namin. Ang dating magarang damit ay napalitan ng normal. Ang aso ay unti-unting lumaki sa hanggang naging isang dragon.

"Insane magic," I said. Tumawa lang siya.

Nag-inat inat si Aries. Mukha siyang isang preso na nakalaya sa kulungan. Oo nga naman naging aso siya. Pagkatapos niyang mag-inat ipinagaspas niya ang pakpak niya ng ilang beses na hindi umaangat sa ere. Malakas ang hangin kaya napapatabon kami ng mata.

"Bad dog," saway ni Apprentice. Tinignan siya ni Aries at binugahan ng malakas na hangin na nagpatilapon kay Apprentice sa may damuhan. Napatawa ako sabay hawak kay Aries.

"Tama iyang ginagawa mo. Dapat minsan malaman niya kung saan dapat siya lulugar," biro ko.

"Ha ... ha..." Sarcastiko niyang tawa.

"Beeelat," I stuck my tongue out. Tinawanan lang niya ako.

We continued walking until we reached the tower. Pagkarating na pagkarating namin sa harap ng tore humiga na si Aries sa malambot na damuhan. Halatang paG.o.d na paG.o.d ang dragon kaya humilata na lang. Kitang kita ang malambot nitong umaalog na tiyan. Napatawa na lang kami ni Apprentice.

"Game over for the dragon," Apprentice formed a gun from his hand and aimed it at the dragon.

"Parang game over na rin ako," sabi ko sabay hikab. Malalim na rin ang gabi. Buong araw kaming nagsaya kaya normal lang na mapaG.o.d. I stretched my hand up.

"Then you must rest," sabi niya.

Pumunta si Apprentice sa may tiyan ng dragon at doon umupo. Sinandigan niya ang natutulog na dragon.

"I guess I'm gonna watch the stars for a while," sabi niya na tumingala sa langit.

I stared at him. Then the sky. He's right, the night sky is beautiful. Tumingala rin ako sa langit. Dahil nga sa hatinggabi na mas maliwanag na ang mga bituin.

"What do you think about them?" He asked.

"What?"

"Whenever I go all the stars looks the same. Even in the real world the stars s.h.i.+ne like these."

"Really?"

Tinignan ko siya. Apprentice pats the s.p.a.ce beside him. I nodded. Umupo ako sa tabi niya. Pero hindi ako sumandig sa tiyan ng dragon. Imbes, itinaas ko ang mga paa ko at niyakap ang tuhod ko. Tinignan ko uli si Apprentice na masayang nanonood sa mga bituin.

Like the stars his eyes shone brightly.

"Apprentice," I called him.

"Hmmm?" He replied without turning his head.

"Can I ask you a question?"

"You're already doing it princess."

"Sarcastic," I pouted.

"Sure, sure I am," he chuckled.

Pinagmasdan ko muna siya bago ako nagtanong.

"What's your real name?" Sabi ko.

He flinched. Biglang nawala ang kinang sa kanyang mga mata at ang ngiti sa kanyang mga labi. Tila ba may sugat akong natapunan ng asin.

"Ah... well, you don't have to tell me. I am just-"

Bigla siyang tumawa. Though, it's not a happy laugh. I can sense the sadness beyond it.

"Hey, what's funny?" I asked. I sounded a bit concerned.

"Oh, there's nothing. Just Nevermind. You'll just forget it anyway."

It's those words again. Ilang beses ko nang naririnig ang mga salitang iyan. Hindi ko alam kung bakit pero nakakaramdam ako ng kalungkutan.

"Bakit lagi mo nalang sinasabi ang mga salitang iyan? Na makakalimutan ko lang rin naman?" Ayaw kong manghimasok pero gusto ko malaman ang dahilan.

Natahimik muna siya. Halatang pinag-iisipan ang isasagot. Napansin kong di siya mapakali sa kinuupuan niya.

"Hey, don't force yourself. Pwede mo namang hindi sagutin. I'm just wondering about your name. I mean Apprentice is not your name, right? I'm just curious."

"Hindi naman sa ayaw kong sabihin sa iyo... It's just that..."

"I will forget it? Why will I forget it? It's your name so how can I forget it? Pangako, hindi ko kakalimutan ang pangalan mo."

Tinignan ko siya ng diretso para makita niyang seryoso ako sa mga sinasabi ko. And of course, I am serious. Alam ko kung sino siya at kung anong nararamdaman ko sa kanya. Espesyal siyang tao kaya hindi ko siya kakalimutan. Sa lahat ng pinaggagawa namin, kahit siguro magkalzheimers ako, hindi ito mawawala sa utak ko.

"Thank you..." Ang sambit niya na nginitian lang ako. Hindi ngumingiti ang mga mata niya. May pakiramdam ako na alam niya na seryoso ako pero hindi pa rin siya naniniwala.

"Apprentice, why won't you trust me?"

"I trust you, Aurora. That's why I'm setting my limit."

Agad akong tumalon at niyakap siya. I do not know why but I know he's in pain. Pero ano ang dahilan? Hindi ko alam kung bakit tila nasasaktan ang taong ito. Kahit na tumatawa siya o ngumingiti nakikita na tinatakpan lang niya ang nararamdaman na kalungkutan ng taong ito. Pero ni minsan hindi man lang siya umiyak. Kaya ako ang iiyak para sa kanya.

"Hey, why are you crying?" Tanong niya na hinimas ang likod ko.

"Ikaw may tinatago ka sa akin ayaw mong sabihin. Hindi naman sa nangingi-alam ako pero pakiramdam ko nasasaktan ka," iyak ko.

"Hahaha, ikaw naman. Masyado kang nag-aalala," tawa niya.

"Iyan, tumatawa ka naman. Umiyak ka rin minsan."

Hindi na siya sumagot. Nanahimik kaming dalawa. Napansin ni Aries na umiiyak ako kaya napatayo siya para tignan kami. Umalis ako sa pagkakayakap sa kanya at pinahiran ang basa kong mukha.

"Then, I'll tell you my name. Pero hindi ko sasabihin ng diretso. You have to find it out," sabi ni Apprentice. Inayos niya ang magulo kong buhok. "In thay way, you'll always keep thinking of me. That is already enough for me to live."

Hinawakan niya ang mga pisngi ko at tinitigan ang mga mata ko.

"I sound like WHEN, but you can answer WHERE. I'm the Opposite of Easter, though the second is one third of an egg. The last part is saint but I ain't holy."

Inulit pa niya ng dalaw.a.n.g beses ang mga salita sa hanggang natandaan ko na ang pagkakasunod-sunod nito. Inisip ko ang mga salita at pilit sinagot ang bugtong.

"You can answer it later, okay?" He said looking at my eyes.

"Yeah,"I nodded.

Nakahawak pa rin siya ang mga kamay niya sa pisngi ko. Pagkatapos, inilapit niya ang mga labi niya at hinalikan ang noo ko.

"What the-" It's the second time that he did that attack.

"That's my good night kiss," he said teasingly.

Mabilis akong nakatayo at pumunta sa may pinto. Tinignan ko siya ng isang beses. He's sitting there, smiling. He waved his hand in goodbye. I stuck my tongue out before running upstairs.

Napahawak ako sa dibdib ko.

Confirmed.

I have fallen in love with the dream slaughter.