Dream Slaughters 19 Brothers And Direction

"Nakita ko siyang tumakbo rito..." sabi ng isang barakong boses.

"Diyan kayo. Dito kami sa kabila," sagot ng kasama.

Limang malalaking tao ang lumampas sa amin. Lahat sila ay may daldalang mga malalaking sibat. Hindi sila normal na mga tao. Mayroon silang isang mata, dalaw.a.n.g mga bibig, apat na braso at dalaw.a.n.g paa. Ang mga malahalimaw na mga nilalang na ito ang kinatatakutan na makita ng mga bata sa bawat panaginip nila. Lumagpas lang sila, tinatapakan ang mga tuyong dahon sa hanggang lumayo sila ng lumayo sa kung saan ako.

Sa likod ng isang malaking puno isang lalaki ang humawak sa akin. Tinakpan niya ang bibig ko gamit ang sariling kamay na mayroon pang suot na winter gloves. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa akin na para bang ikamamatay niya kung bibitawan niya ako. Ramdam ko ang mabilis niyang paghinga na mukhang galing lang rin sa pagtakbo ng mabilis.

"I guess they're all gone," sambit ng isang boses. Napalingon ako sa gilid. Ngayon ko lang napansin na may iba palang kasama ang lalaking ito.

"Phew, that's almost close," sabi ng lalaki na may hawak sa akin. Niluwagan niya ang pagkakahawak sa akin sa hanggang makalis ako sa pagkakayakap niya. Medyo nahilo ako dahil sa biglang pagkawala ng adrenaline.

"Princess, are you alright?" Tanong ng isang boses pero sa pagkakataong ito matanda na.

"Yeah, sort of," sagot ko na hinawakan ang ulo ko. Huminga ako ng ilang beses bago sinubukang tignan ang paligid at ang mga taong nagligtas sa akin mula sa mga halimaw. Nagulat ako ng makita ko ang mga mukha nila.

Apat na lalaki ang nakatayo sa harapan ko ngayon. Ang isa sa kanila ay isang lalaking may mahabang balbas at buhok na parehong puti. Halata sa nangungulubot nitong balat ang katandaan. Kasama niya ang tatlong binata na kahit anong gawin kong pikit, nakikita ko ang pagkakahawig kay Apprentice. Halos ang tatlo ay magkamukha. Ang pinagkaiba lang siguro ay ang tangkad at edad nila.

"Who are you?" Ang tanging natanong ko sa kanila. It seems that they already noticed my confusion.

"My Princess, I'm the Wise man," the old man bowed. "You might have seen me in one of your dreams, right?"

"Wise man...?" May naaalala nga akong wise man. Siya ang matalinong pilosopo na bitbit ang apat na maliliit niyang anak na binigyan ako ng tig-iisang regalo sa kaarawan ko. Tinignan ko ang mga anak niya. Dapat diba apat sila? Bakit tatlo-

"Yes, and West is one of us," sambit ng pinakamaliit sa tatlo. Mukhang siya ang bunso sa lahat.

"West?" Ulit ko.

"Well, to start the introduction, my name is North and I am the eldest of the four," sabi nung lalaki humawak sa akin kanina.

"I'm the second, East. Konnichiwa," sabi ng pangalawa sabay bigay ng bow. Hindi nagsalita ang maliit na kasama nila.

"And that grumpy one should be South. Don't worry. He's always grumpy," sabi ni North na tinuro ang bunso.

"North... East... South... Sinsabi niyo ba na kapatid niyo si Apprentice?" Ako.

"Yes. And he's the third child. I guess you already know his name?" Sabi ni East.

"West..." I muttered.

I suddenly remembered the poem.

I sound like WHEN, but you can answer WHERE. I'm the Opposite of Easter, though the second is one third of an egg. The last part is saint but I ain't holy.

So that's the answer. West sounds like WHEN. But if you ask, you should use WHERE. The opposite of West is EASTer, and the second letter of his name is one third of EGG, which is E. The last part is saint but he's not holy. The abbreviation for SAINT is ST. So if you combine all the letters W-E-S-T, West. I never thought that it could be that easy.

Speaking of West, he's in danger!

"Teka, nasa panganib ang buhay niya ngayon. Tinulungan niya akong makatakas pero siya naman ang nahuli," sabi ko sa kanila.

"We sort'a know that. You see, he's the one who called us," sabi ni North habang nagste-stretching. He doesn't look concerned. Para bang ang pagkakahuli sa kanyang kapatid ay balewala lang.

"Then let's rescue him! Kailangan niya ang tulong natin," Ako.

"Ah... That would be very impossible. Very very impossible," kibit balikat ni East na sumang-ayon sa nakatatandang kapatid.

"Bakit naman? Hindi ba pinatawag niya kayo para tulungan siya?" Ako.

"Hey, hey, he didn't called us to rescue him. Tinawag niya kami para iligtas ka. I mean, hindi naman kami ang may kasalanan na mangyayari iyon sa kaniya. He chose it himself. He's the one who decided to do it so we are here to support him," North said proudly.

"What? Hindi ko kayo maintindihan. Hindi ba kapatid niyo siya? Dapat iligtas niyo siya!" I am furious, I say. Ano ba ang pinagsasabi nila? Nasa panganib na ang kapatid nila!

"It's not our fault that he fell in love with a freaking human. We already warned him about the circ.u.mstances. He already knows what will happen and he continued. Siguro iniisip mo ngayon na anong klaseng pamilya kami na iniwan lang ang kapatid sa ere. We warned him. We tried to avoid this situation but he didn't listen," sabi ni East.

"Pero kahit na. May pagkakataon pa kayong iligtas siya," nagsimula na akong umiyak.

"The heck, would you please stop that stupid crying? You're not helping at all," biglang bulyaw sa akin ni South. He remained silent for a while and then now he snapped.

"South," tinignan siya ni Wise man. Pero binigyan lang niya ng middle finger ang ama.

"This girl made my brother's life miserable. Guys, face it. She's the one to blame. If only he didn't seduced our brother we will not be in here now," South pointed at me angrily.

"South, I SAID STOP!" Binulyawan siya ng matanda.

"Bakit ako t.i.tigil? Eh tama naman ako, eh! Siya ang may kasalanan!"

Pumunta sa harapan ko si South. Hindi niya kasing tangkad ni West pero mas matangkad siya sa akin. Tinignan niya ako sa mata. Napansin kong namamaga ito na para bang buong magdamag siyang umiyak. Pagkatapos, hinanap niya ang bulsa ko. Para bang may gusto siyang kunin mula rito. Pinigilan ko siya pero mukhang nahablot niya mula sa akin ang isang bagay na ibinigay ni West.

"You know what? For a hundred of years my brother's been guarding you and all those sleeping people here in the west," he pointed at the empty scribble of the compa.s.s. "For a hundred of years, he's been flying up there waiting for the time that the prince will show up and save you. He's always wis.h.i.+ng for that. He didn't want to fell in love with you. He's just having a good time."

"South, stop it," North tried to stop him.

"Shut up, okay? I'm explaining something important to her," he warned his older brother. He looked at me again with those teary eyes. "I guess you already know that all of us here are dream slaughters. And I hope you also know that dream slaughters are fed with dreams. With the curse of that ugly witch, you fell asleep for a hundred of years. Oh man, you've gotta be kidding me? For a hundred of years? Without food? How could a dream slaughter survive those starving hours, huh?"

"I said stop it, South," hinawakan ni North ang balikat niya.

"Brother, please stop interrupting! I'm trying to explain to her that dream slaughters can only survive a hundred years without food. That's the reason why West is very weak. For the pa.s.sing years, he's starting to wilt. He needs food," South grasped both of my shoulders tightly. "He's dying, did you know that? Everyday, I'm trying to offer a single dream to him but he's not accepting it. He's so proud to himself and even boast that after a hundred years he will have a feast of dreams because everybody will wake up again. He even joked that maybe he'll not need to eat for another hundred years. But, tell me princess, tell me! How old are you now? Aren't you sleeping for almost a hundred and three years?"

South started crying. Lumuwag ang pagkakahawak niya sa mga balikat ko. Lumapit siya kay North at binaon ang mukha sa dibdib nito. Pumunta naman sa tabi ko si East na para bang tinahan ako kahit hindi na ako umiiyak. Napatingin ako sa matandang pilosopo na napabuntong hininga. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang buhok ko.

"South is just frustrated. He's pretty close to West, that's why," mukhang walang paki-alam ang pilosopo sa anak niya pero kita sa mga mata nito ang pagluluksa. Siyempre, anak niya ang mamamatay. Walang ama o kahit sinong magulang ang gustong magdusa ang kanilang anak.

"To.. totoo po ba ang sinabi niya... na... na nanghihina... na mamamatay na si West?" Tanong ko. Tumango siya.

"West is one of my foolest son, maybe he's the foolest," he chuckled dryly. "He knows that this will happen. You see, dream slaughters can't be attached to any human being. They'll just forget us anyway."

"I won't forget. I promised him that," I said.

"It's impossible princess," he faced me. "You will forget because you will wake up. Alam kong sinabi na sa iyo ni West na kapalit ng buhay mo ay ang panaginip mo. Paano mo ba matatandaan ang panaginip na kinuha mula sa iyo?"

Naiintindihan ko na. Naiintindihan ko na kung bakit ganoon na lang ang pakikitungo ni West. Kung bakit lagi na lang niyang sinasabi na makakalimutan ko siya. Hindi naman sa dahil sa makakalimutan ko siya. Ito ay dahil sa kahit anong gawin ko makakalimutan ko pa rin siya. He knows that whatever effort that he will do, He's not my prince. He's just a dream slaughter people often forget.

"Kung ganun... Hindi na lang ako magigising. I will remain here," sabi ko.

"That's also impossible," the wise man said.

"Why?"

"Dahil ang nag-iisang paraan para mailigtas siya ay ang matapos mo ang panaginip mo at magising ka... In short, wake up and forget everything else..."