The Oxford Book of Latin Verse Part 29

non feret usque suum te propter flere clientem: illius uerbis, sis mihi lenta ueto: ne tibi neglecti mittant mala somnia manes, maestaque sopitae stet soror ante torum, qualis ab excelsa praeceps delapsa fenestra uenit ad infernos sanguinolenta lacus.

desino, ne dominae luctus renouentur acerbi: non ego sum tanti, ploret ut illa semel.

nec lacrimis oculos digna est foedare facetos: lena nocet n.o.bis, ipsa puella bona est.

lena necat miserum Phryne furtimque tabellas occulto portans itque reditque sinu: saepe, ego c.u.m dominae dulcis a limine duro agnosco uoces, haec negat esse domi: saepe, ubi nox mihi promissa est, languere puellam nuntiat aut aliquas extimuisse minas.

tunc morior curis, tunc mens mihi perdita fingit, quisue meam teneat, quot teneatue modis: tunc tibi, lena, precor diras: satis anxia uiuas, mouerit e uotis pars quotac.u.mque deos.

DOMITIVS MARSVS

circa 19 B.C.

_161. On the Death, in the same year, of Vergil and Tibullus_

TE quoque Vergilio comitem non aequa, Tibulle, Mors iuuenem campos misit ad Elysios, ne foret aut elegis mollis qui fleret amores aut caneret forti regia bella pede.

s.e.xTVS PROPERTIVS

47-15 B.C.

_162. His Birthplace_

QVALIS et unde genus, qui sint mihi, Tulle, Penates quaeris pro nostra semper amicitia.

si, Perusine, tibi patriae sunt nota sepulcra, Italiae duris funera temporibus, c.u.m Romana suos egit discordia ciuis; (sic, mihi praecipue, puluis Etrusca, dolor, tu proiecta mei perpessa es membra propinqui, tu nullo miseri contegis ossa solo) proxima supposito contingens Vmbria campo me genuit terris fertilis uberibus.

_163. His Place in Poetry_

CALLIMACHI Manes et Coi sacra Philetae, in uestrum quaeso me sinite ire nemus.

primus ego ingredior puro de fonte sacerdos Itala per Graios orgia ferre choros.

dicite, quo pariter carmen tenuastis in antro?

quoue pede ingressi? quamue bibistis aquam?

a ualeat, Phoeb.u.m quic.u.mque moratur in armis!

exactus tenui pumice uersus eat,-- quo me Fama leuat terra sublimis, et a me nata coronatis Musa triumphat equis, et mec.u.m in curru parui uectantur Amores, scriptorumque meas turba secuta rotas.

quid frustra missis in me certatis habenis?

non datur ad Musas currere lata uia.

multi, Roma, tuas laudes annalibus addent, qui finem imperii Bactra futura canent.

sed, quod pace legas, opus hoc de monte Sororum detulit intacta pagina nostra uia.

mollia, Pegasides, date uestro serta poetae: non faciet capiti dura corona meo.

at mihi quod uiuo detraxerit inuida turba, post obitum duplici faenore reddet Honos; omnia post obitum fingit maiora uetustas: maius ab exsequiis nomen in ora uenit.

nam quis equo pulsas abiegno nosceret arces, fluminaque Haemonio comminus isse uiro, Idaeum Simoenta, Iouis c.u.m prole Scamandro, Hectora per campos ter macula.s.se rotas?

Deiphob.u.mque Helenumque et Polydamanta et in armis qualemc.u.mque Parin uix sua nosset humus.

exiguo sermone fores nunc, Ilion, et tu Troia bis Oetaei numine capta dei.

nec non ille tui casus memorator Homerus posteritate suum crescere sensit opus.

meque inter seros laudabit Roma nepotes: illum post cineres auguror ipse diem.

ne mea contempto lapis indicet ossa sepulcro prouisum est Lycio uota probante deo.

_164. The Power of Song_

ORPHEA delenisse feras et concita dic.u.n.t flumina Threiciae succinuisse lyrae: saxa Cithaeronis Thebas agitata per artem sponte sua in muri membra coisse ferunt; quin etiam, Polypheme, fera Galatea sub Aetna ad tua rorantis carmina flexit equos: miremur, n.o.bis et Baccho et Apolline dextro, turba puellarum si mea uerba colit?

quod non Taenariis domus est mihi fulta columnis, nec camera auratas inter eburna trabes, nec mea Phaeacas aequant pomaria siluas, non operosa rigat Marcius antra liquor; at Musae comites, et carmina cara legenti, et defessa choris Calliopea meis.

fortunata, meo si qua est celebrata libello!

carmina erunt formae tot monumenta tuae.

nam neque Pyramidum sumptus ad sidera ducti, nec Iouis Elei caelum imitata domus, nec Mausolei diues fortuna sepulcri mortis ab extrema condicione uacant: aut illis flamma aut imber subducit honores, annorum aut ictus pondere uicta ruent.

at non ingenio quaesitum nomen ab aeuo excidet: ingenio stat sine morte decus.

_165. The first Onset of Love_

CYNTHIA prima suis miserum me cepit ocellis, contactum nullis ante cupidinibus.

tum mihi constantis deiecit lumina fastus et caput impositis pressit Amor pedibus, donec me docuit castas odisse puellas improbus, et nullo uiuere consilio.

et mihi iam toto furor hic non deficit anno, c.u.m tamen aduersos cogor habere deos.

Milanion nullos fugiendo, Tulle, labores saeuitiam durae contudit Iasidos.

nam modo Partheniis amens errabat in antris, ibat et hirsutas ille uidere feras; ille etiam Hylaei percussus uerbere rami saucius Arcadiis rupibus ingemuit.

ergo uelocem potuit domuisse puellam: tantum in amore preces et benefacta ualent.

in me tardus Amor non ullas cogitat artis, nec meminit notas, ut prius, ire uias.

at uos, deductae quibus est fallacia lunae et labor in magicis sacra piare focis, en agedum dominae mentem conuert.i.te nostrae, et facite illa meo palleat ore magis!

tunc ego crediderim uobis et sidera et amnis posse Cytaeinis ducere carminibus.

et uos, qui sero lapsum reuocatis, amici, quaerite non sani pectoris auxilia.

fort.i.ter et ferrum saeuos patiemur et ignis, sit modo libertas quae uelit ira loqui.

ferte per extremas gentis et ferte per undas, qua non ulla meum femina norit iter: uos remanete, quibus facili deus annuit aure, sitis et in tuto semper amore pares.

in me nostra Venus noctis exercet amaras, et nullo uacuus tempore defit Amor.

hoc, moneo, uitate malum: sua quemque moretur cura, neque a.s.sueto mutet amore loc.u.m.

quod si quis monitis tardas aduerterit auris, heu referet quanto uerba dolore mea!

_166. Portrait of the Love G.o.d_

QVICVMQVE ille fuit, puerum qui pinxit Amorem, nonne putas miras hunc habuisse ma.n.u.s?

is primum uidit sine sensu uiuere amantis, et leuibus curis magna perire bona.

idem non frustra uentosas addidit alas, fecit et humano corde uolare deum: scilicet alterna quoniam iactamur in unda, nostraque non ullis permanet aura locis.

et merito hamatis ma.n.u.s est armata sagittis, et pharetra ex umero Gnosia utroque iacet: ante ferit quoniam, tuti quam cernimus hostem, nec quisquam ex illo uulnere sa.n.u.s abit.

in me tela manent, manet et puerilis imago: sed certe pennas perdidit ille suas; euolat ei nostro quoniam de pectore nusquam, a.s.siduusque meo sanguine bella gerit.

quid tibi iucundum est siccis habitare medullis?

si pudor est, alio traice duella tua!

intactos isto satius temptare ueneno: non ego, sed tenuis uapulat umbra mea.

quam si perdideris, quis erit qui talia cantet (haec mea Musa leuis gloria magna tua est), qui caput, et digitos, et lumina nigra puellae, et canat ut soleant molliter ire pedes?

_167. To one who despised Love, and is now enslaved_

DICEBAM tibi uenturos, irrisor, amores, nec tibi perpetuo libera uerba fore: ecce iaces supplexque uenis ad iura puellae, et tibi nunc quaeuis imperat empta modo.

non me Chaoniae uincant in amore columbae dicere, quos iuuenes quaeque puella domet.